Het is niet moeilijk om bij mensen te zijn als het ze goed gaat. Maar de uitnodiging van het evangelie is om er ook te zijn als het mensen tegen zit. Jezus is het voorbeeld als hij niet voorbijgaat aan een blinde man, zegt ds. Verburg.

Het verhaal van Jezus’ verzoeking in de woestijn laat zien dat Jezus in de verlatenheid een oase wil zijn. En een opdracht om zelf ook een oase te zijn voor mensen die een woestijntijd meemaken, zegt ds. Dick Peters.

Het verhaal van Jezus’ verzoeking in de woestijn is een spiegel voor ons en voor de kerken. Wijs de verleiding af om over anderen te heersen of jezelf in het centrum te plaatsen, zegt ds. Verspui. Wees er voor anderen.

Lijden kunnen we niet aanzien. We willen het meteen verlichten. Maar we kunnen vaak niets meer doen dan bedenken waar we zelf behoefte aan zouden hebben. En bij groot lijden is dat meestal alleen aanwezig zijn, leert ds. Van der Meiden van Job.

We zijn zout en licht, zegt Jezus in de Bergrede. Laten we niet bang zijn om dat te laten zien en te vertellen waar wij dat licht vandaan hebben. En waar wij de zin vandaan hebben die we in het leven hebben, zegt ds. Hartogsveld.

Je hoeft geen Jezus te zijn om net als Hij bij zijn doop geraakt te worden door een ervaring voorbij het toeval. Zo’n ervaring moeten we verwerken. Maar de doop van Jezus laat zien dat het kan. Dat we erdoor op weg kunnen worden geholpen, zegt ds. Verberk.

Hij die gekomen is om de Geest te schenken is meer nabij dan ooit. En dat is zeker het geval als wij zijn komst, straks met Kerstmis, op zo’n manier vieren dat die Geest over ons vaardig kan worden. Dat deze Adventstijd ons dat geve, zegt ds. Hartogsveld.